Nie bardzo rozumiem, jaki cel mają Pańskie pytania. Co mają udowodnić? Bo obawiam się, że dowodzą jedynie o wyjątkowym (lub wybiórczym) zaniku pamięci. 5 lat to przecież nie tak dawno.

Przypomnę Panu zatem parę powodów dlaczego Siedlczanie obdarzyli większym zaufaniem Andrzeja Sitnika niż Karola Tchórzewskiego.

Zacznijmy od pierwszego i najbardziej zasadniczego powodu:

Olbrzymie zadłużenie Miasta balansujące na granicy wkroczenia Komisarza. Wszyscy dobrze wiedzą, iż aby tak się stało musi o tym zadecydować Wojewoda – a ten jak wiadomo jest z nadania politycznego centrali w Warszawie (w Polsce to staje się już normą). Wspomniane zadłużenie doprowadziło do drastycznego spadku wiarygodności finansowej w bankach udzielających kredytów podmiotom publicznym takim jak samorządy. Z tego powodu poprzednik Prezydenta Andrzeja Sitnika Wojciech Kudelski, aby pozyskać środki na kolejne inwestycje zaciągnął kredyt w parabanku pod zastaw siedleckich błoni. O symbolice tego miejsca przypomina wielki krzyż. Sprawą tej pożyczki zainteresowało się nawet CBA o czym głośno informowały media nie tylko regionalne Centralne Biuro Antykorupcyjne wydało zalecenie, aby zwrócić się do parabanku o zwrot nadpłaconych odsetek w postaci kilku milionów zł wobec spłaty pożyczki w wcześniejszym terminie. Czy to zalecenie (bez rygoru wykonalności) zostało zrealizowane? Oczywiście, że nie.

Krótko mówiąc: Buta, arogancja, zbyt wielka pewność siebie w kontekście do kogo należą Siedlce i nieprzemyślane oraz nieodpowiedzialne decyzje zgubiły ówczesne władze Siedlec.

Drugi powód to kandydat Prawa i Sprawiedliwości do fotela Prezydenta Siedlec.

Karol Tchórzewski. Gdyby miał jakieś doświadczenie pracy w samorządzie np. jako radny, sekretarz miasta, czy nawet wiceprezydent można byłoby się pokusić o to, że posiada kompetencje bycia Prezydentem Miasta. Niestety Pan Karol mógł jedynie przedstawić opinii publicznej swoje świadectwo pracy na stanowisku prezesa PEC-u. A to zdecydowanie za mało zważywszy na fakt, iż szerokim echem rozeszła się w siedleckich mediach procedura wyłaniania w konkursie kandydata na to stanowisko.

Podsumowując: choć w kampanii wyborczej Pan Karol ani razu nie wspomniał o swoim wpływowym ojcu to jednak nikt nie miał wątpliwości, iż jedynym argumentem przemawiającym za oddaniem głosu na niego było znane nazwisko i pokrewieństwo. Szybko stał się symbolem nepotyzmu i kumoterstwa. PiS wówczas chętnie z tym zjawiskiem walczył o ile nie dotyczyło jego działaczy i to przełożyło się na słuszną decyzję Siedlczan. Zwyciężył rozsądek.

Szybko okazało się, że Siedlczanie mieli rację wybierając Andrzeja Sitnika na Prezydenta Miasta. Rada Powiatu Siedleckiego krótko po tym zagłosowała za kandydaturą Karola Tchórzewskiego na Starostę swojego samorządu. Rada, w której większość miał PiS. To jedyny organ, w którym według Konstytucji RP wybiera swojego najwyższego przedstawiciela w głosowaniu wewnętrznym.

Trzeci powód to sytuacja polityczna samego Krzysztofa Tchórzewskiego. Jako Minister Energii w rządzie Beaty Szydło posiadał silną pozycję i wpływy na kraj, jednakże w chwili rekonstrukcji Rady Ministrów, w wyniku której Panią premier zastąpił ówczesny wicepremier – Mateusz Morawiecki – przyszłość polityczna, a co za tym idzie wpływy były niepewne. Wszystko za sprawą usilnego forsowania budowy nowego bloku energetycznego w Elektrowni w Ostrołęce opartego na węglu kopalnym.

Brak rentowności tej inwestycji oraz nieudana próba zastąpienia węgla koregencją gazową spowodowała, iż dni w nowo powstałym rządzie Mateusza Morawieckiego resortu energii, na czele którego stał Pan Krzysztof Tchórzewski były już policzone. Ale oczywiście zgodnie z zasadą, że "swoim nie dzieje się krzywda" zamiast konsekwencji prawnych czekało na niego stanowisko Przewodniczącego nowo powołanej Rady Doradców Politycznych Premiera.

Teraz wiadomo już jest skąd ta skokowa różnica dofinansowań ze strony centrali dla Siedlec i Powiatu Siedleckiego.

Andrzej Sitnik, jako bezpartyjny samorządowiec deklarował współpracę ze wszystkimi siłami politycznymi w Polsce dla dobra Siedlec. Do końca miał nadzieję, że mieszkający w naszym mieście późniejszy i obecny starosta oraz członek Rady Ministrów (czyli syn i ojciec) odnajdą w swoich sercach empatię na rozwój naszego miasta, co przełoży się głównie na strategiczne inwestycje.

Kiedy stało się jasne, że nie otrzyma żadnego wsparcia ze strony ówczesnego rządu miał dwie drogi do wyboru: kredyty oraz obligacje. Wybrał tą mniej dotkliwą dla mieszkańców i najbardziej racjonalną metodę zarówno spłaty długu po poprzednikach oraz jednoczesnej realizacji statutowych zadań samorządu. Mimo, iż dużego wsparcia dało województwo mazowieckie niestety nie przełożyło się to na zadłużenie miasta. Pomimo początkowych sukcesów zaczęło ono znów wzrastać, co nie omieszkał wykorzystać w swojej kampanii zwycięzca tegorocznych wyborów samorządowych.

Myślę, że wyczerpałem wszystkie tematy, na które mógłbym z Panem debatować, w związku z czym uważam tę dyskusję za zamkniętą.

Pozdrawiam

Michał Radzikowski